దేనినైన అది వస్తువు కావచ్చు, మనిషి కావచ్చు. అధికంగా ఇష్టపడటం, దాని గురించే పదే పదే ఆలోచించడం వల్ల ముందు వ్యామోహం పెరిగి ఆ తరువాత ప్రేమగా మరి ఆ తరువాత క్రోధంలా మారి పగని పెంచుతుంది.
ఒక అమ్మాయి/అబ్బాయి ఇద్దరిలో ఒక్కరే ఇంకొకరిని ప్రేమిస్తే ముందు అనురాగం పెరుగుతుంది. ఆతరువాత ఎదుటువారు ఒప్పుకుంటే సరే లేకపోతే కొన్నాళ్ళవరకు ప్రేమని హృదయ పంజరంలో ప్రేమని దాచి ఆతరువాత క్రమంగా గెలవలేమేమో అనే భాధ వల్ల కావచ్చు లేదా వారి వ్యక్తిత్వం వల్ల కావచ్చు ఆ ప్రేమని క్రోదంగా మర్చి పగ పెంచుకొని కొందరు వదిలేస్తారు. ఇంకొందరు దాడులకి దిగుతారు. ప్రేమ ఒక్కటే కాదు కొంతమంది కొన్ని విషయాలమీద కూడా ఇలానే ప్రవర్తిస్తారు.
ఒకడికి ఒక స్నేహితుడు ఉన్నాడనుకుందాం. వీడు వాడిమీద వాడు వీదిమీద కొన్ని అభిప్రాయాలు ఎర్పరుచుకుంటారు. వీరిలో ఎవరికో ఏదో అవసరం వచ్చింది. అది నా స్నేహితుడు వున్నాడు కదా వాడు సాయం చేస్తాడు అని వీడిలో వీడే ఆలోచించుకొని వాడి దగ్గరికి వెళ్లి సమస్యని చెప్తే అవకాశం లేక కావచ్చు, చేయలేక కావచ్చు, ఇంకా ఏ ఇతర కారణం చేత కావచ్చు చెప్పిన పని చేయలేదని వీడి ధోరణిలో వీడు అలోచించి సాయం చేయలేదు అని ఒకే ఒక్క కారణంతో ఎంతో కాలం నుండి సాగుతున్న స్నేహాన్ని క్షణకాలంలో విడగోట్టేస్తారు.
ఈ లోపం ఎక్కడ ఉంది అంటే కారణం ఆలోచించకుండా చెప్పేయొచ్చు.. కేవలం ఇంటి వాతావరణం అని. తల్లితండ్రులు పిల్లల్ని పట్టించుకోకపోవడం కావచ్చు, వీరికి తల్లితండ్రుల దగ్గర చనువు లేక కావచ్చు, ఎందుకంటే ఇంతకుముందు అందరూ కలిసి ఉండేవారు. కానీ ఇప్పుడు ప్రస్తుత సమాజంలో పెళ్లి కావడంతోనే విడికాపురం పెట్టేస్తున్నారు. ఏదైనా అడిగితె స్వేచ్చ అని ఒక్క కారణంతో ముగించేస్తున్నారు. ఉద్యోగాల వేటలో, వ్యాపారాలలో వేగం అనే పేరు పెట్టి ఇటు పిల్లల్ని, అటు వీరు గంగిరేద్దుల్లా చదువు వ్యాపారం ఇంకేమిలేదు. పిల్లలైతే చదవాలి, పెద్దలైతే సంపాదించాలి ఇంతకుమించి వేరే ఆలోచనలేదు. వేరే వైపుకూడా ఆలోచించడం లేదు. సంప్రదాయాలని తుంగలో తొక్కేసి, ఆధ్యాత్మికత వదిలేసి నేను నాది, కష్టం వస్తే స్నేహితులు, సాయం చేయకపోతే ఎంత స్నేహం అయినా బలాదూర్. వదిలేయడమే. ఇదేనా జీవితం అంటే! ఇలాంటి విలువలు లేని బ్రతుకులు ఎందుకు బ్రతుకుతున్నారు ఆలోచిస్తున్నారా?
బేలతనం, భయం, స్వార్ధం, క్రోధం ఇలా మనిషి కి ఉన్న దుర్గుణాలు పోవాలంటే ఒక్కటే మార్గం. ఆధ్యాత్మిక చింతన. శస్త్ర పటనం. కనీసం తెలుసుకోవడానికి ప్రత్నించినా కొంతలో కొంత మార్పు రావచ్చు. ప్రయత్నించండి..
ఒక అమ్మాయి/అబ్బాయి ఇద్దరిలో ఒక్కరే ఇంకొకరిని ప్రేమిస్తే ముందు అనురాగం పెరుగుతుంది. ఆతరువాత ఎదుటువారు ఒప్పుకుంటే సరే లేకపోతే కొన్నాళ్ళవరకు ప్రేమని హృదయ పంజరంలో ప్రేమని దాచి ఆతరువాత క్రమంగా గెలవలేమేమో అనే భాధ వల్ల కావచ్చు లేదా వారి వ్యక్తిత్వం వల్ల కావచ్చు ఆ ప్రేమని క్రోదంగా మర్చి పగ పెంచుకొని కొందరు వదిలేస్తారు. ఇంకొందరు దాడులకి దిగుతారు. ప్రేమ ఒక్కటే కాదు కొంతమంది కొన్ని విషయాలమీద కూడా ఇలానే ప్రవర్తిస్తారు.
ఒకడికి ఒక స్నేహితుడు ఉన్నాడనుకుందాం. వీడు వాడిమీద వాడు వీదిమీద కొన్ని అభిప్రాయాలు ఎర్పరుచుకుంటారు. వీరిలో ఎవరికో ఏదో అవసరం వచ్చింది. అది నా స్నేహితుడు వున్నాడు కదా వాడు సాయం చేస్తాడు అని వీడిలో వీడే ఆలోచించుకొని వాడి దగ్గరికి వెళ్లి సమస్యని చెప్తే అవకాశం లేక కావచ్చు, చేయలేక కావచ్చు, ఇంకా ఏ ఇతర కారణం చేత కావచ్చు చెప్పిన పని చేయలేదని వీడి ధోరణిలో వీడు అలోచించి సాయం చేయలేదు అని ఒకే ఒక్క కారణంతో ఎంతో కాలం నుండి సాగుతున్న స్నేహాన్ని క్షణకాలంలో విడగోట్టేస్తారు.
ఈ లోపం ఎక్కడ ఉంది అంటే కారణం ఆలోచించకుండా చెప్పేయొచ్చు.. కేవలం ఇంటి వాతావరణం అని. తల్లితండ్రులు పిల్లల్ని పట్టించుకోకపోవడం కావచ్చు, వీరికి తల్లితండ్రుల దగ్గర చనువు లేక కావచ్చు, ఎందుకంటే ఇంతకుముందు అందరూ కలిసి ఉండేవారు. కానీ ఇప్పుడు ప్రస్తుత సమాజంలో పెళ్లి కావడంతోనే విడికాపురం పెట్టేస్తున్నారు. ఏదైనా అడిగితె స్వేచ్చ అని ఒక్క కారణంతో ముగించేస్తున్నారు. ఉద్యోగాల వేటలో, వ్యాపారాలలో వేగం అనే పేరు పెట్టి ఇటు పిల్లల్ని, అటు వీరు గంగిరేద్దుల్లా చదువు వ్యాపారం ఇంకేమిలేదు. పిల్లలైతే చదవాలి, పెద్దలైతే సంపాదించాలి ఇంతకుమించి వేరే ఆలోచనలేదు. వేరే వైపుకూడా ఆలోచించడం లేదు. సంప్రదాయాలని తుంగలో తొక్కేసి, ఆధ్యాత్మికత వదిలేసి నేను నాది, కష్టం వస్తే స్నేహితులు, సాయం చేయకపోతే ఎంత స్నేహం అయినా బలాదూర్. వదిలేయడమే. ఇదేనా జీవితం అంటే! ఇలాంటి విలువలు లేని బ్రతుకులు ఎందుకు బ్రతుకుతున్నారు ఆలోచిస్తున్నారా?
బేలతనం, భయం, స్వార్ధం, క్రోధం ఇలా మనిషి కి ఉన్న దుర్గుణాలు పోవాలంటే ఒక్కటే మార్గం. ఆధ్యాత్మిక చింతన. శస్త్ర పటనం. కనీసం తెలుసుకోవడానికి ప్రత్నించినా కొంతలో కొంత మార్పు రావచ్చు. ప్రయత్నించండి..
No comments:
Post a Comment